Evdeki eskiyen paspasa yama yapmaya kalkıştığımda da ilkokuldaydım ve annem ''Bu işleri eskiden evin en yaşlıları yapardı,bizdede sen yapacaksın heralde'' demişti,öyle de oldu gerçekten.Şimdi düşünüyorum da nasıl bir istekse annem evden çıkar çıkmaz kumaşları dökerdim ortaya,ne yapacağımı bilmeden,aklıma ne gelirse dikmeye çalışırdım.Az kırmadım dikiş makinasının iğnesini de:))Ortaokulda iş-teknik dersini o kadar çok severdim ki,sanki o ders benim için eklenmişti
programa,lisede kottan çantalar derken hayat bana gerçekten doğru bir yol izletti ve anasınıfı öğretmeni oldum.Hem işini yapıp hem de keyif alan nadir insanlardan oldum böylece.Düşünsenize hem istediğin kadar yaratıcı olabileceğin bir işin hem de hobilerine vakit ayırabilecek kadar çok vaktin var...Daha ne isterim ki:)
Zaman ilerledikçe farkettim ki ilkokul öğretmenimin dediği gibi bir antikayım.Eskiyi ve eskileri değerlendirmeyi seven bir antika.Bir şehri gezerken en çok ilk yerleşim yerleri,eski çarşısı ilgimi çeker.Bazen keşke 1965-70 lerde doğsaydım diyorum.İnsanların atmayı düşündükleri eşyalara gözlerim parlayarak ''Benim olsun mu?'' dediğimde onlara çok ilginç geliyor,ama o eşyadaki yaşanmışlığın evimize kattığı enerji o kadar farklı ki.Umarım zamanla burdan paylaşma imkanı bulurum evimizin en değerlilerini...
Uzun zamandır bir blog açma hayalim vardı,özellikler ilerde bugünlerimden bir yazı okumak,bir hatıra kalması için.Teknolojik günlük birnevi.Her işin bir başlangıcı vardır ama benim başlangıcım da çok tatlı bir arkadaşımın mesajıyla oldu.Sanki birine verilen sözü yerine getirme gibi oldu ama aslında içimden hep geçen buydu,ona da çok teşekkürler...
Dikiş,ahşapboyama,kesme,katlama,yapıştırma,dekorasyon,gezme,yeme...derken kendimce eğlendiğim,keyif aldığım işleri burdan paylaşmaya karar verdim.Konuşmayı çok seven biri için bakalım yazmak nasıl olacak...
