Haftasonu Amerika’daki
ilk Thanksgiving (Şükran Günü)
yemeğimize davetliydik. Şükran Günü, her Kasım ayının 4. Perşembe günü
kutlanan ulusal bir bayram.Aslında Şükran Günü’ne neredeyse 20 gün vardı ama bu
özel bir buluşmaydı.
Ray ve Chris,bu yemekleri bize hazırlayan
müthiş tatlı çift.İkisi de 70 yaş civarındalar ve hayat dolular.Austin’de
yaşamıyorlar.Austin e uçakla 1,arabayla 12 saat uzaklıkta olan Kansas
eyaletinde yaşıyorlar.Yeni doğum yapan Maho’ya moral olsun diye o kadar yolu gelip, bir de böyle güzel yemekler hazırlamışlar. İyi insanlarla tanışmak
benim için hayatın bana verdiği ekstra hediyeler gibi bir şey.Cumartesi bu
duyguyu bir kez daha yaşadım.
Chris konuşurken gözlerinin içi gülen ve
seni ne kadar önemsediğini karşısındakine hissettiren patchwork öğretmeni bir
kadın. Yaptığı çalışmaları bana gösterirken ‘’Keşke Austin ‘de
yaşasaydınız’’dedim,heralde onun evinden çıkmazdım. Eşi Ray’de en az onun kadar sıcakkanlı ve sohbet
ederken ne kadar bilgili olduğunu hissettiğiniz biri. Chris ve Ray uzun yıllardır
evliler ve hiç çocukları olmamış.Onlar da farklı ülkelerden değişim
programlarıyla gelen lise öğrencilerine açmışlar evlerini.10 yıldır bu şekilde
öğrenciler geliyormuş evlerine.Maho'da lise son sınıfı onların yanında okumuş.Gelen öğrencilerin hepsi Maho kadar iyi olmuyormuş tabi. Sigara
içen,eve gelmeyen,yalan söyleyen öğrencilere de denk gelmişler ama hep onları
koruma içgüdüsüyle devam etmişler.Maho daha önce bana ‘’Onlarda kalırken Ray
beni her sabah arabayla okula götürüp,her gün okul çıkışı almaya geldi.Bunu
yapmak zorunda değildi.Servis de otobüs de vardı okula ama o beni hep kendi
götürdü’’demişti.Ne kadar ilgili bir aile oldukları bu olayda bile
anlaşılıyor.Maho okulu bitirip Japonya’ya döndükten sonra da bağları hiç
kopmamış.İki defa onu ziyaret Japonya’ya gitmişler,Maho da onları ziyarete gelmiş
Kansas’a.
 |
| Chris ve Ben:) |
Maho ve Ion’un Austin e geleceklerini duyunca
hemen Austin e gelmişler onları karşılamaya.Evlerini tutmalarına,eşya
almalarına,o eşyaları kurup yerleşmelerine kadar yardım edip öyle dönmüşler
Kansas’a.Kendi çocuğunu başka bir şehre yerleştirmeye giden bir aile gibi.
Maho geçen ay
erken doğum yaptığında da Chrıs yanındaydı.Hastaneye gittiklerini duyar duymaz bana ihtiyacı olabilir diye ilk uçakla gelmiş o gün ve geldiği gün minik Lion doğdu.Günlerce Maho'nun yanında kalarak, bir anne ne
yapabilirse çok daha fazlasını yaptı Maho için..Bebeği
bu kadar erken beklemedikleri için ikisinin de ailesi burada değildi,ama Chris Maho’ya
hiç kimseyi aratmadı.
Doğuma tek başına
gelen Chris,bebeği görmek için eşi
Ray’le birlikte tekrar Austin e geldi geçen hafta.Şükran Günü’nde beraber olamayacakları
için erken de olsa bir kutlama yemeği yapmak istediğini söylemiş Maho’ya, o da bizi
de davet etti o güne özel yemekleri tatmamız için.
 |
| Hindi şeklinde hazırlanmış salata |
Şükran Günü’nün ana yemeği Hindi,bununla beraber Marşmelovlu
Tatlı Patates, Püre,Balkabaklı Cheesecake ve şuan ismini hatırlamadığım birkaç çeşit
daha hazırlanıyor.Ben de sarma yaptım tatmaları için,çok beğendiler:)Yemeklerin tadı hiç önemli değildi o gün benim için.O yaşta 12 saat
araba yolculuğu yaparak Austin’e gelip, o masayı bize hazırlayan iki
tatlı insanla tanışmak herşeyden daha önemliydi.
Chris ve Ray bizi
Kansas’a davet etti,biz de onları Türkiye’ye.O kadar uzun uçak yolculukları
için artık yaşlı olduklarını söylediler ama yine de bir bakıştılar birbirlerine
’’Neden olmasın''der gibi...Aile olmak için kan bağının gerekli olmadığını bir kez daha gösterdi bana Chrıs ve Ray.Sağlıklı,mutlu nice yılları olsun birlikte....
