 |
| AUSTİN |
Evimizim yakınında çok büyük bir ağaç vardı eskiden.Beş katlı bir binadan daha büyük,o kadar büyük yani.Ağacın ismini bilmiyorum ama yaz gelince harika mor çiçekler açardı.Gece olunca aynı ağaç baykuş ve yarasaların yuvası haline gelirdi birden.Kendini göremesende baykuşun sesini duyardın ağacın içinden,bir de ani hareketlerle bir sağa bir sola uçuşup ağacın içine tekrar giren yarasalar var tabi.
11-12 yaşındayım,çok sıcak bir yaz günü.Sabah uyandığımda annemin dikiş makinasının üstünde hareket etmeden bekleyen siyah bir kuş gördüm.Gece karanlıkta içeriye girmiş,birdaha da çıkamamıştı heralde.Yanına yaklaşıp elime aldım,bir yarasa.İlk defa bir yarasaya dokunmuştum,bence çok heyecanlıydı.Yarasaların gündüz göremediklerini biliyordum sadece,başka da hiçbir şey bilmiyordum onlarla ilgili.Galiba bu yüzden beni hiç korkutmadı.Kanatlarını birazcık açtım,sanki ipek gibiydi.O gün öğleden sonra bir arkadaşımın evine gidecektim,onlar da görsün diye evde bulduğum bir kutuya koydum yarasayı.Onlara bir sürprizim olduğunu söyleyince çok merak ettiler ama kutunun içinde yarasa olduğunu öğrenince kimse dokunup bakmak bile istemedi:)Mecbur erken vedalaştık,ben aslında gece ellerimle uçurmayı düşünmüştüm.
O günden sonra yarasalarla bu kadar yakın temasım hiç olmadı,çok yarasa da görmemiştim aslında uzun zamandır.Düne kadar...
Ozan ''Nehire yarasaları izlemeye gideceğiz.''dediğinde hiçbir şey anlamamıştım.Onun da çok bir fikri yoktu aslında,okulda böyle bir aktivite var katılmak ister misiniz diye sormuşlar o da güzel olabilir diye tamam demiş.Evden çıkarken bu kadar çok etkileneceğimizi hiç düşünmemiştik.
Austin'de sürü halinde yaşayan yarasalar var ve bu yarasalar yılın belli bir döneminde(Şuan Ağustos ayındayız,demekki bu dönem:)her gün aynı saatte bütün günü geçirdikleri köprülerin altından aynı anda çıkıp birbirlerini takip ederek nehir boyunca uçuyorlar.Binlerce yarasa,aynı anda aynı yöne doğru...Bu anlar Austin'de bir şölen havasında yaşanıyor.Köprülerin üstü,nehrin kenarları,kanolar,tekneler...onların dışarıya çıkışlarını bekliyor insanlar hergün aynı saatte.
 |
| YARASALARIN ÇIKIŞINI BEKLEYEN İNSANLAR |
 |
| YARASALARIN İLK ÇIKIŞI |
Güneş battığı anda oluşan alacakaranlık uçmaları için en uygun zaman dilimi oluyor.Bütün gece uçtuktan sonra sabah gün doğmadan tekrar geliyorlarmış köprülerin altına.Dönüşleri daha küçük gruplar halinde oluyormuş,bölünmüş halde.
Fotoğraflar orada yaşanılan hissi ne kadar aktarır bilmiyorum ama tekrar yarasa izlemeye gitmek için sabırsızlanıyorum....
 |
| GÖZDEN KAYBOLUNCAYA KADAR BEKLİYOR HERKES |
 |
| GÜNÜN GECEYE DÖNDÜĞÜ AN |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder